W życiu ludzi miłość nie może być niezauważalna i pozostająca bez tradycji odnoszących się do niej. Miłość oznacza tworzenie, uczucie, które istnieje od początku ludzkości. Bóg stworzył nas jako dowód Jego miłości i zasadził to wspaniałe uczucie głęboko w naszych sercach.

Najprawdopodobniej najbardziej znanym świętem miłości są Walentynki obchodzone 14 lutego.

Według książki Helene Henderson "Świąteczne symbole i zwyczaje", uroczystość św. Walentego zastąpiła w 469 roku oryginalne rzymskie święto pogańskie – Lupercalia, które było obchodzone między 13 a 15 lutego. Ta zmiana nastąpiła z inicjatywy papieża Gelasiusa, który zmienił obchody ze święta pogańskiego na chrześcijańskie i dlatego ludzie zaczęli świętować Walentynki 14 lutego.

Chociaż Lupercalia na początku był rytuałem płodności, z czasem przyjęły formę święta miłości. Lupercalia rozprzestrzeniły się w czasie rzymskich najazdów na Europę (Wielka Brytania, Francja, itp.).

Jedna z legend opisuje św. Walentego jako kapłana, który przeciwstawił się zakazowi rzymskiego cesarza dotyczącemu zawierania małżeństw i zaręczyn, poprzez udzielanie ślubów młodym ludziom w tajemnicy. Za naruszenie tego zakazu został aresztowany i stracony.

Inna legenda opisuje św. Walentego jako osobę, która pomagała chrześcijanom, którzy byli prześladowani. W wyniku udzielania tego wsparcia został uwięziony. W areszcie nawrócił więźnia i jego rodzinę na chrześcijaństwo i przywrócił wzrok jego niewidomej córce, w której się zakochał. Rano w dniu egzekucji św. Walenty wysłał wiadomość pożegnalną podpisaną "Od Twojego Walentego".

Prawda jest taka, że było tak wielu ludzi o imieniu Walenty, że może być również wiele legend. Na przykład w kalendarzu prawosławnym sześć razy pojawia się imię męczennika Walenty.

Walentynki obchodzone 14 lutego są paradoksem, ponieważ żaden z kościołów – katolicki czy prawosławny – nie czci św. Walentego tego dnia. Od 1969 roku Kościół Katolicki postanowił nie czcić św. Walentego w dniu 14 lutego z powodu małej ilości danych o jego życiu.

W ostatnich latach Walentynki stały się bardziej komercyjnym świętem niż obchodami uroczystości religijnej. Ze względu na ten fakt, Walentynki wyglądają podobnie na całym świecie: wszędzie pojawiają się kwiaty, romantyczne kolacje, prezenty wszelkiego rodzaju i pary trzymając się za ręce na ulicy – częściej niż kiedykolwiek.

W Polsce i w Rumunii to święto stało się bardziej popularne od 1990r. - po upadku komunizmu.

Przed 1990 r. w Rumunii święto miłości nazywano Dragobetele i było obchodzone 24 lutego. Ma ono starożytne pochodzenie i jest obecne w mitologii rumuńskiej. Dragobetele był synem "Baba Dochia" i był przystojnym, młodym chłopakiem, który uwiódł kobietę spotkaną na swojej drodze. W folklorze Dragobetele nazywane jest także: "Szefem wiosny", "Szefem lata" lub "Narzeczonym ptaszka".

W tym dniu, dziewczęta i chłopcy spotykali się przed kościołem i udawali się do lasu, żeby zebrać wiosenne kwiaty.

Na wzgórzach rozpalane był ogniska, a wokół nich chłopcy i dziewczęta spędzali czas na rozmowach i tańcach. W południe, dziewczyny zwykle biegły do swoich domów i były ścigane przez chłopców, którzy darzyli je sympatią. Jeśli chłopak był zwinny i udało mu się złapać dziewczynę, a ona go lubiła – mogła pocałować go na oczach wszystkich. Stąd powiedzenie: "Dragobetele całuje dziewczyny". Ten pocałunek symbolizował związek na rok lub dłużej. Dragobetele było okazją, aby pokazać wszystkim osobę, którą się kocha.

Również w tym dniu, ludzie musieli dbać o zwierzęta w zagrodzie i o ptaki. Nie poświęcali żadnego ze zwierząt w tym dniu, by nie zepsuć rytuału godowego.

Istnieją pewne zwyczaje związane z tym dniem. Mężczyźni nie powinni denerwować kobiet, w przeciwnym razie nie wróży to dla nich dobrego roku. Młodzież uważa, że w tym dniu powinno się żartować i jednocześnie szanować to święto, aby pozostawać w miłości przez cały rok. Ludzie nie powinni szyć czy pracować na polu, ale za słuszne uważane było robienie generalnych porządków w domu – co miało zapewnić dobrobyt w ciągu roku.

Mówi się, że w tym dniu nie wolno płakać, łzy mogą przynieść kłopoty i smutek w kolejnych miesiącach.

W ostatnich latach świadomość Rumunów dotycząca święta Dragobete znacząco wzrosła, a wiele osób wyrzekło się świętowania Walentynek 14 lutego, wybierając rumuńskie święto Dragobetele przypadające na 24 lutego.

Biorąc pod uwagę, że miłość to uczucie, które jest budowane przez długi okres czasu, powinno być świętowane każdego dnia, pokazując  w ten sposób ukochanej osobie, ile ona dla nas znaczy. Również tam, gdzie jest miłość - jest zaufanie, zrozumienie, tolerancja, siła do przezwyciężania najtrudniejszych przeszkód, motywacja, nadzieja, radość, odprężenie i wiele innych emocji i uczuć, których doświadczamy na co dzień dzięki miłości, tworząc odrobinę raju na  ziemi.