Dzień Wszystkich Świętych (łac. Sollemnitas Omnium Sanctorum) to święto chrześcijańskie, kiedy ludzie czczą wszystkich świętych.

Dni, w których obywa się ta uroczystość różnią się pomiędzy kościołami. W zachodnich kościołach (rzymskokatolickich) święto to odbywa się w dniu 1 listopada, natomiast w kościołach wschodnich (prawosławnych i greckokatolickich) odbywa się w pierwszą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego.

Dzień Wszystkich Świętych został wprowadzony w 609 r. i najpewniej miało to miejsce w dniu 13 maja. W 835 r. papież Grzegorz IV zmienił datę na  1 listopada, najwyraźniej w celu przeciwdziałania pogańskiemu i celtyckiemu świętu zmarłych (Samhain), które było źródłem Halloween (All Hallows’ Eve) i jest obchodzone w nocy 31 października.

W Polsce Dzień Wszystkich Świętych odbywa się 1 listopada i oznacza dzień upamiętnienia zmarłych. Ponieważ ten dzień jest publicznym świętem,  Polacy pamiętają o świętych kościelnych i o swoich bliskich, którzy odeszli, wyrażając to poprzez swoją obecność głównie na cmentarzach, a w mniejszym stopniu w kościele. Tak więc w podobny sposób ludzie czczą Dzień Wszystkich Świętych (1 listopada) i Dzień Zaduszny (2 listopada), choć oba święta mają różne znaczenia.

W ciągu tego dnia odbywają się nabożeństwa upamiętniające świętych. Polacy przynoszą kwiaty i zapalają znicze na grobach bliskich, ten obyczaj jest kontynuowany również następnego dnia, kiedy obchodzony jest Dzień Zaduszny - ale ten nie jest dniem wolnym od pracy. Uważa się, że te świece pomogą duszom zmarłych w znalezieniu drogi w ciemności. Gdy nadchodzi wieczór cmentarze w Polsce są oświetlone przez setki świec, więc z łatwością można zobaczyć je z daleka.

W związku z tym, że jest to dzień wolny od pracy - szkoły, banki, instytucje rządowe i prywatne firmy w Polsce są zamknięte. Będąc w Łodzi zauważyłem, że został wprowadzony specjalny rozkład dla transportu publicznego w celu ułatwienia dostępu do cmentarzy, które znajdują się w różnych częściach miasta. Dzień Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny stanowią ważny okres dla Polaków i skłaniają do myślenia o życiu bliskich, którzy odeszli.

W Rumunii, Dzień Wszystkich Świętych nazywany jest "Niedzielą Wszystkich Świętych" i ma miejsce w pierwszą niedzielę  po Zesłaniu Ducha Świętego. Podczas tego dnia odbywają się nabożeństwa w celu uczczenia świętych – tych, którzy służyli słowu Bożemu.

Jeśli chodzi o upamiętnianie zmarłych, Rumuni mają  specjalny dzień. Simon Florea Marian wspomina w swojej książce "Trylogia życia", że istnieje 20 dni  dla "Starszych ludzi" (w języku rumuńskim - Moși), które odnoszą się do przodków i tych, którzy odeszli. To nazwą objęte są święta religijne dotyczące zmarłych np. "Wiosenni Starsi Ludzie" (Dzień Męczennika), "Letni Starsi Ludzie" (sobota przed Pięćdziesiątnicą), "Jesienni Starsi Ludzie" (pierwsza sobota listopada), "Zimowi Starsi Ludzie "(sobota poprzedzająca niedzielę, gdy zaczyna się wstrzemięźliwość mięsna).

Kościół prawosławny wybrał sobotę dla upamiętnienia zmarłych, ponieważ jest to dzień, w którym Jezus Chrystus został złożony do grobu.

W tym dniu mają miejsce nabożeństwa upamiętniające zmarłych, ale te nabożeństwa odbywają się również na cmentarzach przy grobach bliskich.

Rytuał wspominania odbywa się głównie na cmentarzach, gdzie czyszczone są groby i zapalane świece, które palą się podczas całej ceremonii.

Ku pamięci tych, którzy odeszli, kobiety zwykle dają jałmużnę biednym. W przeciwieństwie do innych dni - na pamiątkę "Dnia Starszych" ludzie podarowują talerze pełne jedzenia ("colivă", mleko ryżowe, gołąbki z mięsem, placki, zimne nóżki, itp.), a talerze są rozdawane wraz z jedzeniem.

Gospodynie przygotowują również specjalne ciasto - "colivă" (gotowana pszenica zmieszana z cukrem, rozdrobnionymi orzechami włoskimi, ozdobiona mały cukierkami i cukrem pudrem, ciasto jest dzielone jako jałmużna na pogrzebach i na mszach żałobnych), ciasto to przypomina o cudzie św. Teodora, który pojawił się w śnie Eudoxiusa - arcybiskupa Konstantynopola (360-370), mówiąc mu, aby powiedział do chrześcijan, by nie kupować niczego na targach, ale by raczej jeść gotowaną pszenicę z miodem ("colivă"). Ten sen ochronił chrześcijan przed szyderstwem cesarza Juliana Apostaty (361-363), który zarządził, że jedzenie na targach ma być spryskane krwią zwierząt ofiarowanych bożkom.

Wydaje się, że w świadomości Polaków i Rumunów istnieje szacunek dla bliskich, którzy odeszli, w związku z tym są specjalne dni poświęcone ich upamiętnianiu.

Pamiętam co mój nauczyciel matematyki powiedział do mnie i moich kolegów podczas jednej z lekcji: "W życiu musimy wiedzieć skąd jesteśmy i dokąd zmierzamy i dlatego musimy wiedzieć, kim byli nasi przodkowie". Więc pozostaje mi zapytać: skąd jesteś i dokąd idziesz?