Na początku tego artykułu musimy określić znaczenie słowa ksenofobia. Słowo to składa się z dwóch greckich słów: xenos = obcy, cudzoziemiec, i phobos = strach, co w wolnym tłumaczeniu oznacza strach przed obcymi.

Ksenofobia jest jedną z form dyskryminacji, która składa się z nieracjonalnego i nadmiernego strachu oraz nienawiści wobec wszystkiego, co jest obce (ludzie, miejsca, kultury i obiektów). Rasizm i homofobia mogą być dwoma przykładami ksenofobi.

Jakie skutki może mieć tego rodzaju dyskryminacja? Prześladowanie, akty przemocy, morderstwa, masowe wypędzenia ... wszystko to z powodu pozbawienia pracy, władzy, prestiżu w porównaniu z grupą obcokrajowców, zbrodni popełnionych przez niektórych członków, czy strachu przed wymianami kulturowymi.

Ale jakie są prawdziwe przyczyny tej formy dyskryminacji? Myślę, że ksenofobia rozwijana była przez tysiące lat, kiedy nie było pokoju między plemionami i krajami sąsiadującymi, natomiast było pragnienie, aby się rozwijać. Jako że  siła była większa - chęć do wymuszania była wyższa  jak to było z: Cesarstwem Rzymskim, Imperium Mongolskim, Imperium Hiszpańskim, Imperium Rosyjskim, albo największym imperium, które kiedykolwiek istniało, Imperium Brytyjskim.

Zastanawiam się jak byli witani koloniści, kiedy przychodzili gnębić ludzi. Jestem pewien, że nikt nie czekał na nich z kwiatami, jakoby oni mogliby przynieść szczęście innym. A może ci ludzie naprawdę wierzyli, że kolonizatorzy będą mieć dobry wpływ, ale ich jedynym interesem było bogactwo terytoriów. Nie wierzę, że starali się pójść gdzieś jeśli to terytorium nie zapewniałoby żadnych korzyści.

W starożytności, Grecy i Rzymianie uważali, że każdy kto nie podziela tej samej kultury (języka, religii lub formy cywilizacji) jest barbarzyńcą. Ten okres był kontynuowany w czasach średniowiecza, kiedy ksenofobia miała podstawę religijną osiągając swój szczyt w okresie kolonizatorskim i która kontynuowana była również czasach nowożytnych. 

Niestety ksenofobia jest wciąż powszechnym zjawiskiem w dzisiejszych czasach, kiedy właściwie powinien być czas na tolerancję, przyjaźń i wymianę dobra. Możemy zobaczyć ksenofobię nawet w krajach dobrze rozwiniętych, nawet w Unii Europejskiej.

Historia pokazuje nam tylko czasy, kiedy kraje sąsiedzkie były przyjaciółmi  - kiedy miały wspólne interesy. Więc nie jestem zaskoczony, że ksenofobia wciąż jest manifestowana dzisiaj, ponieważ nasi przodkowie rozwijali ten strach przed obcymi przez wiele wieków.

Czy mamy wystarczająco motywów by bać się obcokrajowców? Myślę, że nie.

Od 1993 roku Unia Europejska zaczęła dyskutować częściej na temat tego problemu, próbując go rozwiązać. W 2008 roku komisarz UE do spraw sprawiedliwości Jacques Barrot powiedział: ”Dla rasizmu i ksenofobii nie ma miejsca w Europie. Jak również nie ma dla nich miejsca w żadnej innej części świata. Dialog i porozumienie powinny przezwyciężyć nienawiść i prowokacje” i „Bardzo cieszy mnie wprowadzenie surowych i skutecznych sankcji wobec rasizmu i ksenofobii, które są bezpośrednim pogwałceniem zasad wolności,  demokracji, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności oraz państwa prawnego, na których opiera się Unia Europejska i które są wspólne dla Państw Członkowskich. "

Nawet jeśli pewne prawa zostały przyjęte, pytam siebie, w jaki sposób słowa tego człowieka są przestrzegane. Ale widziałem, że Rumunia zrobiła postępy w przyjmowaniu prawa w celu zatrzymania rasizmu i ksenofobii.

Ale czy jest to prawodawstwo respektowane?

Myślę, że przepisy, które potępiają ksenofobię nigdzie na tym świecie nie są przestrzegane, tak jak powinny być. Widziałem w telewizji wiele takich przykładów. Ale w Rumunii sytuacja jest inna, istnieje kilka organizacji, a także jedna partia, które promują postawy ksenofobiczne wobec Rumunów. Co jest niepokojące to fakt, że są manifestacje na terytorium Rumunii, a także na Węgrzech, a mimo to nikt ich nie potępia, nawet  jeśli prawo istnieje.

Co mogę powiedzieć o Węgrach (obywatelach Rumunii) palących kukłę, która wyglądała jak Avram Iancu, jednym z naszych bohaterów narodowych. Wszystko to dlatego, że chcą autonomii dla niektórych regionów. Ale historia pokazuje nam, że ich żądanie nie ma żadnej logiki (Węgry zniknęły z mapy Europy na ponad cztery wieki, będąc pod okupacją turecką, lub Cesarstwa Austriackiego, w tym samym czasie, kiedy mówili, że są obecni w Transylwanii).

Nie mogę zrozumieć tych węgierskich manifestacji przeciwko Rumunom, ale nie będą one  miały w swoim rezultacie miłości do narodu rumuńskiego.

Zastanawiam się, dlaczego Węgrzy nie zapytają o autonomię dla niektórych terytoriów, które zamieszkuje dużo Węgrów, takich jak jest Słowacja, Serbia czy Ukraina? Być może ze względu na brak reakcji ze strony rumuńskiej na potępienie tych zjawisk, a może ze względu na to, że Słowacy, Serbowie i Ukraińcy nie będą tego tolerować w swoich krajach.

Również ksenofobiczne manifestacje na starym kontynencie mają miejsce we Włoszech, Francji, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii i innych krajach.

We Włoszech, Rumuni są określani jako Cyganie i przestępcy (również rasistowskie postawy). Ale nie dziwie się  dlaczego te postawy są prezentowane, bo wiem, że Włochy były prowadzone za pomocą faszystowskiej doktryny, która sprzyjała ksenofobii i rasizmowi. Zastanawiam się, dlaczego władze włoskie, władze Unii Europejskiej, a nawet czasem władze rumuńskie nie reagują w żaden sposób, aby potępić ksenofobię  tego kraju (tutaj nie odnoszę się do deklaracji, ale do kar pieniężnych).

We Francji, ta sama historia jak we Włoszech. Jakiś czas temu rozmawiałem z jednym francuskim wolontariuszem Wolontariatu Europejskiego, który powiedział mi: "Myślałem, że wszyscy Rumuni to Cyganie, a ludzie z Francji uważają, że oni pochodzą z Rumunii", lub Rumuni nie pracują, są przestępcami i żebrzą na ulicy. Byłem oszołomiony tym, co usłyszałem, myślę, że środki masowego przekazu formują ten kraj dokonując ‘prania mózgu’, a niektórzy politycy chcąc zebrać więcej głosów zgadzają się z tym.

Chcę przypomnieć, że w zeszłym roku Rumunia wydała 20 razy więcej pieniędzy niż Francja żeby zintegrować Romów ze społeczeństwem. Pozwolę zdecydować czy francuskie władze mają rację, gdy mówią, że Rumunia nie chce integracji tych osób w społeczeństwie.

Jeśli jeszcze przed przystąpieniem Rumunii do UE, kraj ten został wskazany palcem, że nie integruje Romów w społeczeństwie, dlaczego kraje takie jak Włochy, Francja czy Wielka Brytania nie mogą poradzić sobie z tą sytuacją, co więcej mają rasistowskie reakcje, kiedy słyszą o Romach lub mają ksenofobiczne reakcje wobec Rumunów?

Z powodu kryzysu finansowego w Hiszpanii rozpoczęły także ksenofobiczne manifestacje, związane z chęcią ochrony Hiszpanów, by rynek pracy był przeznaczony dla nich, nawet jeśli cudzoziemcy byliby bardziej przygotowani do tych zadań.

W Wielkiej Brytanii widzimy w mediach wiele ksenofobicznych manifestacji przeciwko Rumunom i Bułgarom.

Ale nie możemy zapominać o Węgrzech, gdzie istnieje wiele organizacji o ksenofobicznym kierunku.

Biorąc pod uwagę, że kraje UE eksportują towary i usługi do Rumunii bez płacenia ceł, podczas gdy czerpią korzyści z pozycji dominującej jako kraju rozwiniętego; w taki sam sposób, każdy obywatel Rumunii musi mieć prawo do podróżowania i pracy w tych krajach, nie będąc dyskryminowanym. Unia Europejska gwarantuje to każdemu z jego obywateli, ale to jest rzeczywistość, która nie jest respektowana przez wszystkie kraje w 100% .

Z informacji, które mam, Unia Europejska nie sankcjonuje ksenofobicznych przejawów, o których wspomniałem w tym artykule, jedyna rzecz, która została zrobiona to skrytykowanie w raportach (co jest dużą różnicą między tym, co europejski komisarz do spraw sprawiedliwości powiedział).

Pytam siebie, czy możemy mówić o zjednoczonej Europie, w przypadku ksenofobicznych manifestacji w różnych krajach wobec obywateli innych krajów.

Jako członkowi UE, ta instytucja musi zapewnić takie same prawa dla wszystkim obywatelom, ale ksenofobia i rasizm naruszają tę zasadę. Oczywiście ksenofobia nie jest obecna wszędzie w Europie, ale może być przyczyną konfliktów, której jestem pewien, nikt nie chce.

Chciałbym zobaczyć zjednoczoną Europę, nie tylko w postaci deklaracji czy na dokumentach, ale także wyrażoną głęboko w europejskiej myśli obywateli.